مستند A Tiger in Paradise (2023)

به تازگی از اولین نمایش جهانی فیلم در CPH:DOX بازگشته ام.

در مورد آن هیجان زده بودم زیرا هم تیم سازنده پشت این مستند و هم موسیقی ژوزه را دوست دارم.

پس چرا 3/10؟

– یک سری سؤالات عالی توسط خوزه در ابتدای فیلم مطرح شده است. اما فیلم واقعا به هیچ یک از آنها پاسخ نمی دهد.

-بله، تحسین برانگیز است که درباره سلامت روان صحبت کنیم، اما در نهایت به سفری برای خودستایی هنری تبدیل می‌شود. و کسی فکر کرد که ساختن فیلم از آن به اندازه کافی جالب است.

-احساس فیلمی درباره ساخت آلبومی است که هدف آن تبلیغ است، به سختی می توان دلایل دیگری برای وجود آن پیدا کرد.

-قسمت دوم فیلم بسیار کشیده به نظر می‌رسد، با توجه به طولانی بودن فیلم، احساس می‌کند که شخصی پر از محتوایی است که هدف ظاهری ندارد.

من در زندگی ام به موسیقی های زیادی از خوزه گوش دادم و احساس می کنم که او اساساً فاقد یک مفهوم خلاقانه برای معرفی به عنوان یک هنرمند است. حتی در فیلم او خاطراتی از تبدیل شدن به یک دانشمند را به یاد می آورد. پس خوزه با وسعت هنری خود چه می کند؟ هنرمند دیگری رفت «جهان را نجات بده»، «انسان‌تر باش»، «واقعیت‌ها را باور کن»…

تمام چیزی که او به ذهنش رسید همین بود. بسیار خلاق.

80 دقیقه از توجه مردم با نگاه کردن به زندگی “سخت” جاس تلف شد. اگر می‌خواهید دنیا را به جای بهتری تبدیل کنید، به جای اینکه به خودتان ترحم کنید، روی مشکلات زندگی سایر افراد غیرممتاز تمرکز کنید. به نظر می رسد حتی همسر خوزه نیز آزرده خاطر است. خودتان را اذیت نکنید و از دیدن این فیلم دوری کنید.

حتی این بررسی در حال حاضر برای هنرمندی که پیامش به اندازه تیم‌های فوتبالی که یونیسف با نام تجاری یونیسف او را به شدت تحقیر می‌کند، بی‌اهمیت باقی می‌ماند، بیش از حد مورد توجه قرار گرفته است.

من این فیلم را در اولین نمایش در Cphdox در کپنهاگ دیدم و مانند بسیاری از ما در آن شب در اتاق، هم فیلم و هم صحبت پیرامون آن با خوزه و کارگردان کاملاً جذاب یافتم.

مضامین فلسفی فیلم تفکر برانگیز بود و شما را به فکر کردن به پرسش‌های عمیق‌تر در مورد زندگی، هستی و ماهیت خود واقعیت دعوت می‌کرد. همچنین واقعاً بازیگوش بود و به طرز ماهرانه ای طنز و عقل را در هم آمیخت.

فیلمبرداری نیز خیره کننده بود، با هر فریمی که با دقت ترکیب شده بود، و شما را به دنیایی می کشاند که هم آشنا و در عین حال به طرز ظریفی سورئال است. حسی که با موسیقی ژوزه نیز تقویت شده است!

همانطور که فیلم پیشرفت کرد، به موضوعاتی پرداخت که به نظرم برخی افراد ممکن است کمی تحریک کننده بدانند، بسته به اینکه شما چه کسی هستید و دیدگاه شما نسبت به جهان. با این حال، این کار را به گونه ای انجام داد که واقعاً محترمانه بود و بینندگان را تشویق می کرد تا در مورد اعتقادات و برداشت های خود تأمل کنند.

بحث پس از نمایش با خوزه و کارگردان بینش‌های خوبی در مورد خلقت فیلم و مفاهیم زیربنایی آن ارائه کرد و فکر می‌کنم قدردانی عمیق‌تری از فیلم و اهداف آن به من داد.

من این فیلم را به همه کسانی که به دنبال تجربه‌ای از نظر فکری و بصری جذاب هستند توصیه می‌کنم. این یک گوهر کمیاب است!