مستند Jason Isbell: Running with Our Eyes Closed (2023)

من سال ها از موسیقی جیسون ایزبل لذت می برم. اما تماشای این مستند واقعاً چشمانم را به انسان بودن او باز کرد و به من قدردانی کاملاً جدیدی از موسیقی ای که او خلق می کند، می دهد. من واقعا خوشحالم که آنها این مستند را ساختند و روند زنده کردن رکورد را به نمایش گذاشتند. تولید مداوم، احساس استرس زندگی روزمره، و انگیزه برای همیشه بهتر انجام دادن چیزهای سنگینی است که باید حمل کنید، به همین دلیل است که اشتراک آن با جهان بسیار عالی بود.

این مستند را ببینید. همیشه به حرکت رو به جلو ادامه دهید. فرآیند همان است که هست، و حتی زمانی که آسیب می‌زند، مسیری وجود دارد.

حالا من Reunions را برای روزها تکرار خواهم کرد.

دقیقاً متوجه نشدم که چرا این مستند در پایان ناامیدکننده بود. من یکی از طرفداران پر و پا قرص ایزبل هستم و بهترین بخش این مستند دیدن اجرای او در روزهای کنونی و بیش از یک دهه پیش با کامیون‌های Drive-by Truckers و در اتاق خواب کودکی‌اش بود. مسائل بزرگ. همچنین جالب بود که بدانیم گروه قبل از ضبط تمرینات زیادی انجام نمی دهد. ایزبل با آهنگ ها ظاهر می شود و از آنجا می روند.

در غیر این صورت، من متوجه شدم که دکتر از هم گسیخته و گیج کننده است و اغلب اوقات چندان جالب نیست. سازندگان فیلم واقعاً سعی داشتند چه چیزی را به تصویر بکشند؟ به سختی در مورد ساخت رکورد بود. فکر می‌کنم گروه کوتاه‌تر شد و به سختی از آنها شنیده می‌شد… مسائل رابطه بین Isbell و همسرش ناخوشایند بود (من حدس می‌زنم تعجب‌آور نیست) و من احساس می‌کنم می‌توانست آن را بهتر ویرایش کند. به نظر می رسد که ما چیزهای بیشتری از آماندا شنیده ایم… نمی دانم شاید فقط با آن عینک های گنگ من را آزار می دادند. گفت، چه استعدادی دارد!

در پایان، دکتر قدردانی من از مهارت ترانه سرایی ایزبل را تجدید کرد. وای. من به اسپاتیفای بازگشته ام و بی وقفه به کارهای او گوش می دهم. این یک شادی است.