- جوایز: 7 نامزدی
- زبان: انگلیسی
داستان خارقالعاده ملکه دیسکو دونا سامر که از طریق آرشیو غنی از گزیدههای فیلم منتشر نشده، ویدئوهای خانگی، عکسها، آثار هنری، نوشتهها، صدای شخصی و سایر موارد ضبط شده روایت می شود . که زندگی یکی از نمادینترین اجراکنندگانی را که تا به حال اتاقی را به چوب تکان داده است، در بر میگیرد. . از ابتدای کارش با جورجیو مورودر در آلمان، تا سالهای بعد که بیشتر بر معنویت و زندگی خانوادگی متمرکز بود، به عنوان پناهگاهی از مشکلات مرتبط با بدنامی و زخمهای صمیمی، داستان او .
از پلیرهایی که در بخش آموزش سایت گذاشته شده استفاده کنید
اگر مشکلی در اشتراک دارید از طریق ارتباط با ما با پشتیبانی در میان بگذارید تا سریع حل شود.
نام مستند درخواستی خود را بفرمایید تا قرار گیرد.
بله . از تمام دنیا بدون هیچ محدودیتی میتوانید دانلود کنید
من امیدوار بودم که یک ارائه پویا بیشتر باشد و در عوض آن را کمی تکه تکه یافتم. من نمی توانم آن را با یک محصول حرفه ای که کارگردانی و تولید شده است مقایسه کنم. برخی از کلیپ های فیلم شخصی آسیب دیده بودند اما به هر حال قصد داشتند از آن استفاده کنند. من در برخی از مراحل تولید فکر میکردم که بروکلین خیلی به موضوع مستند یعنی مادرش نزدیک است تا بتواند تصمیمات واضحتری بگیرد. بیشتر احساس میکردیم که در خانه به ملاقاتش میرفتیم و او عکسهای خانوادگی را که مرتب نبودند، اما فقط به خاطر اشتراکگذاری، بازیابی کرد. ما آسیب پذیری او را دیدیم، بنابراین از این طریق صمیمی بود. چرا هیچ اشاره ای به پل جبارا نشد که «خدایا شکرت که جمعه است» و «بس است بس است». و اگرچه من خواهرش، لیندا گینز را از دهه 70 ندیده ام، اما اخیراً در فیس بوک، فکر نمی کنم او در این مستند گنجانده شده باشد. دونا تشخیص داده شد، سپس او رفت. صدای زیاد پایان و پایان او ناگهانی احساس می شد.
من معتقدم این فیلم نمونه دیگری از گسترش بیش از حد مستندهای بیوگرافی در سال های اخیر است. متأسفانه روی استخوان این یکی گوشتی نیست. من عاشق موسیقی دونا سامر (به استثنای آهنگ عنوان این فیلم) بودم، و او استعداد بزرگی بود. با این حال، مطلقاً هیچ چیز در زندگی او وجود نداشت که آنقدر پرحادثه باشد که بخواهد بازگو شود. علاوه بر این، تهیهکنندگان/کارگردان برخی از بیفایدهترین و وحشتناکترین فیلمهای اوایل زندگی او را انتخاب کردند. شریک زندگی من (که به ندرت از چیزی انتقاد می کند) پس از یک سکانس پایان ناپذیر گفت: “این فقط احمقانه است.” و همینطور هم شد. بچه ها اینجا چیزی برای دیدن نیست.
چقدر ناامید کننده. من یک طرفدار بزرگ Donna Summer هستم و این باعث شکست من شد. تاثیر او بر موسیقی الکترونیک و رقص را نمی توان انکار کرد. او در آن زمان یک ناهنجاری بود و موسیقی او تقریباً 50 سال بعد همچنان مرتبط و جالب به نظر می رسد.
این مستند به طرز وحشتناکی ساخته شده است. در واقع، آن را ارزان احساس می کند. آیا این فقط تلاشی برای افزایش حجم محتوا بود زیرا HBO MAX کمپینی را برای تغییر نام تجاری آن به MAX راه اندازی کرد؟ چنین احساسی دارد.
رویکرد عجیب و غیرمرتبط این که هرگز کسی را که در مورد او صحبت می کند روی صفحه نمایش نمی بیند و فقط از صدا به عنوان صدا استفاده می کند، کار نمی کند. فیلمها و تصاویری که برای خلق روایت بصری استفاده میکنند واقعاً قانعکننده نیستند و حواس را از آنچه در واقع یک داستان زندگی جالب است منحرف میکنند.
چیزهایی را که به نظر مهم میرسند، پنهان میکند و زمان زیادی را صرف چیزهایی میکند که در نهایت بیربط هستند.
ریشه این فیلم در تلاش دخترش برای “کشف مادرش” بیهوده است، زیرا این دریچه ای نیست که داستان از طریق آن روایت می شود. هرگز هیچ راه حلی برای این سوال اصلی وجود ندارد که دونا کی بود و هر تلاشی برای یافتن ارتباط عاطفی با بیننده شکست می خورد.
این می توانست خیلی بهتر باشد