مستند 20 Days in Mariupol (2023)

این هنوز در سال 2024 اتفاق می افتد و دنیای ما دیگر اهمیتی نمی دهد

اگر شما یک انسان زنده در سال 2024 هستید و در یک کشور متمدن زندگی می کنید، مشاهده اجباری است. اگر دولت شما جلوی دستیاران اوکراین را می گیرد، هر روز با نمایندگان خود تماس تلفنی بگیرید، سر و صدا کنید، آنچه را که می توانید به سازمان های مورد تایید (صلیب سرخ و غیره) اهدا کنید، تظاهرات کنید (به صورت مسالمت آمیز)، رنگ های اوکراین را بپوشید، و هرگز اجازه ندهید کسی فراموش می کند که چه اتفاقی در آنجا می افتد.

دو سال است که من هر روز یک سنجاق با رنگ‌های اوکراینی می‌پوشم و غریبه‌ها به سراغم می‌آیند و دستم را می‌فشارند یا یک «اسلاوا اوکراینی» به اشتراک می‌گذارند! با من.

آنچه در حال حاضر با خشک شدن منابع مالی ثروتمندترین کشورهای جهان به دلایل سیاسی داخلی در حال رخ دادن است، بزرگترین گناهی است که در طول عمرم شاهد آن بوده ام.

این فیلم را با همه کسانی که می شناسید به اشتراک بگذارید!

با توجه به ماهیت تلخ این مستند دردسرساز، من تا حدودی احساس ناراحتی می کنم که آن را به عنوان تماشای دیدنی توصیه کنم. با این وجود، این یکی از آن فیلم‌هایی است که باید آن را دید تا حقیقت پشت داستانش کاملاً مشخص شود. وقتی مستیسلاو چرنوف، روزنامه‌نگار، نویسنده و کارگردان اوکراینی و دو همکارش، اولین روزهای درگیری بی‌رحمانه این کشور با روسیه را روایت می‌کردند، احتمالاً نمی‌دانستند که در چه چیزی هستند. آنها که از شهر بندری ماریوپول در دریای سیاه کار می کردند، تصاویر ویرانگر حملات بی امان روسیه، به ویژه حملات بی رحمانه دشمن به اهداف غیرنظامی را علیرغم تضمین های خلاف آن، ضبط کردند. روس‌ها همزمان مصمم بودند زیرساخت‌های ارتباطی اوکراین را نابود کنند تا از انتشار اخبار وحشیانه‌ها به جهان جلوگیری کنند، که به‌طور جدی مانع کار چرنوف و شرکتش به‌عنوان تنها روزنامه‌نگاران بین‌المللی بود که هنوز در این کشور جنگ‌زده در آن زمان بودند. از آنجایی که شهر به طور سیستماتیک در حال تخریب بود، جامعه بین المللی اطلاعات کمی از آنچه در ماریوپل رخ می داد فراتر از ادعاهای تبلیغاتی منحرف ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، نداشت. اما، هنگامی که تصاویر جبهه جنگ سرانجام از اوکراین بیرون آمدند، علیرغم ادعاهای حیرت‌انگیز روس‌ها مبنی بر اینکه همه چیزهایی که عکس‌برداری شده است صحنه‌سازی شده است، جهان دیدگاه کاملاً جدیدی از کشتار در حال وقوع پیدا کرد. در یک مجموعه فیلم چنین گزارش‌هایی چشم جهان را باز کرد، ابتدا در پوشش رسانه‌ای در آن زمان و اکنون در این فیلم، محصول مشترک Associated Press و مجموعه مستند PBS Frontline. این نسخه گیرا چیزی را عقب نمی‌اندازد، و آن را برای تقریباً همه، از جمله کسانی که پوست ضخیم دارند و معمولاً ممکن است تحت تأثیر چنین تصاویر گرافیکی قرار نگیرند، به ساعتی بسیار دشوار تبدیل می‌کند. با این حال، صادقانه آشکار می کند که اوکراینی ها در این محاصره وحشتناک با چه چیزی روبرو بودند و جنایات جنگی متجاوزان را در معرض دید همگان قرار می دهد. علاوه بر این، این پیشنهاد اهمیت کار روزنامه نگاران بی باک را در سخت ترین شرایط تقویت می کند، به ویژه در جایی که آنهایی که ویران می کنند ناامید هستند تا حقایق را از رسیدن به روشنایی دور نگه دارند. تماشای این فیلم بسیار تحسین شده – دریافت کننده جوایز فراوان و افتخارات – ممکن است سخت باشد، اما کشف حقیقت اغلب یک فرآیند چالش برانگیز است و هم اوکراین و هم جهان باید قدردان باشند که کسانی هستند که مایل هستند. هر چقدر هم که شرایط خیانت آمیز یا دلهره آور باشد، خود را در معرض خطر قرار دهند تا از این طریق آن را ببینند.