مستند Beyond Utopia (2023)

از زمانی که «فراتر از مدینه فاضله» را دیدم به این فکر می کردم که چه چیزی یک مستند درجه یک را می سازد. لازم نیست سرگرم کننده باشد، زیرا این کار داستانی است، اما باید قانع کننده و تقریباً بیشتر از واقعی باشد. شاید ترفند همین باشد؟ برای نشان دادن جنبه‌ای از جهان که اگر نمی‌دانستید درست است، آن را غیرقابل باور می‌دانستید.

این دقیقاً همان چیزی است که در اینجا به دست می آورید. من به طور مبهم می دانستم که کره شمالی این کشور دست نشانده عجیب و غریب است که توسط کیم ایل سونگ تأسیس شده و توسط روسیه حمایت می شود. من همچنین می دانستم که خاندان او هاله ای تقریباً مذهبی را به عنوان پدر، مادر و روح کشور در اطراف خود القا کرده اند.

چیزی که من نمی‌دانستم، یا در نظر نمی‌گرفتم، این بود که چگونه این به اصطلاح رهبران توانستند در مواجهه با فروپاشی اقتصادی، قحطی و رفاه در جاهای دیگر پافشاری کنند. چیزی که آنها توانسته‌اند با هم ترکیب کنند، شستشوی مغزی سراسری و یک وضعیت کنترل تمامیت‌خواه است که استالین را به خود افتخار می‌کند.

و با این حال آن هنوز به قلب تاریکی نمی رسد. برای کنترل جمعیت، همه در حال جاسوسی از دیگران هستند. اگر از خط خارج شوید، به یک کمپ بازآموزی فرستاده می شوید. اگر واقعاً از خط خارج شوید (شاید با تلاش برای فرار از کشور)، در گولاگ قرار می گیرید و هیچ کس از گولاگ بر نمی گردد. اما قبل از آن شما را کتک می زنند، شکنجه می کنند و له می شوند و خانواده خود را به زور به قسمت دیگری از کشور منتقل می کنند.

با وجود این، مردم فقیر کره شمالی در «فراتر از آرمان‌شهر» هنوز ملت خود را دوست دارند و چرا نباید دوست داشته باشند. این جایی است که آنها به آن تعلق دارند و فرهنگ آنها در آن قرار دارد. مشکل این است که دولت کمونیستی آنها را مجبور به ترک و ترک همه چیز می کند. این فقط از همه لحاظ وحشتناک است.

فیلم هیچ ضربه‌ای به دنبال سفر خطرناک پناهندگانی که ردیابی می‌کنند نمی‌زند. واقعاً وقتی به گوشت داستان می پردازید و هیچ برنده ای وجود ندارد، برای کسی پایان خوشی وجود ندارد. فقط قربانیان یک رژیم قاتل. این گفت که اگر می خواهید تحصیل کنید، باید تماشا کنید.

Beyond Utopia سفری به “پادشاهی گوشه نشین” نیست (همانطور که مستندهای دیگر در طول دهه ها تلاش کرده اند) بلکه سفری به خارج است، برای کسانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که این فرصت را به دست آورند. همانطور که کشیش کیم – قهرمان واقعی فیلم – می گوید، بخش سخت آن عبور از مرز کره شمالی/چین نیست، بلکه عبور از چین به سمت امن است، تا کره جنوبی از طریق تایلند. در واقع سفری پرمشغله و خائنانه، سفری که همیشه سخت تر می شود.

یکی از خارق‌العاده‌ترین عناصر این فیلم این است که ما تماشاگران این امتیاز را داریم که در تمام طول این آزمون طاقت‌فرسا با خانواده‌ای از فراریان (آنها در واقع تبعید شده‌اند، اما من وارد آن نمی‌شوم) همراهی کنیم، و امیدوارم که ایمنی خانواده سعید مطمئناً از خانواده‌ای نیستند که بخواهید آنقدر سختی بکشید، مانند دو دختر حدوداً 8-6 ساله، والدین آنها و مادربزرگ 80 ساله آنها. یک گروه بعید از بازماندگان – اما اینها کره شمالی هستند، مردمی که سرسختی و اراده آنها با وضوح فوق العاده ای در سراسر این فیلم به نمایش گذاشته شده است.

صرفاً ضبط فیلم های غیرمجاز در کشور بسیار خطرناک است، و با این حال، در اینجا چیزهای زیادی برای دیدن وجود دارد (از جمله برخی فیلم های ناراحت کننده از اعدام های علنی و ضرب و شتم مخفیانه). اما تمرکز همیشه بر روی مردم، داستان های آنها، احساسات، جهان بینی آنهاست. سازندگان فیلم به عمد چیزهایی را درباره NK که همیشه در اخبار می بینیم (کیم جونگ اون، بمب های هسته ای، توطئه قصر) تنها پس زمینه واقعیت های زندگی روزمره می سازند.

اما خارق‌العاده‌ترین عنصر از همه، خود کشیش کیم است، یک قهرمان قهرمان خستگی‌ناپذیر که سفر خانواده را از طریق بسیاری از دلالان ناشناس هماهنگ می‌کند که آنها را در سفر طولانی خود به جنوب هدایت می‌کنند، رانندگی می‌کنند و آنها را جا می‌دهند. قابل توجه است که او شخصاً آنها را در طول سفر با وجود تعدادی صدمات شخصی و شکایات پزشکی همراهی می کند، درست همانطور که قبلاً با صدها نفر دیگر (و امیدواریم صدها نفر دیگر در آینده) انجام داده است.

این یک سفر فوق‌العاده احساسی است که نمی‌توان آن را در عمیق‌ترین سطح احساس کرد. تصور یک مستند قوی تر و صمیمی تر در مورد این کشور عجیب و وحشتناک و مردمان آن سخت است. با تابش چنین نور درخشانی بر مبارزات برخی از مظلوم ترین شهروندان جهان، این فیلم بسیار مهمی است که همدردی در سراسر جهان را برانگیزد و امیدوارم حتی تغییرات مثبتی را برای مردم کره شمالی ایجاد کند.