مستند Stan Lee (2023)

این فیلم من را بسیار ناامید کرد زیرا نتوانست زندگی این شخصیت نمادین را واقعاً توصیف کند. در حالی که نام استن لی را یدک می کشید، به نظر می رسید که روایت به جای ارائه کاوش عمیق از خود مرد، برای تامین منافع تهیه کنندگان یا کانال استریم منتشر کننده آن طراحی شده است.

من امیدوار بودم که این فیلم جنبه های کمتر شناخته شده زندگی استن لی را روشن کند، به ویژه چالش هایی که او به دلیل سوء استفاده از او و تلاش برای ادعای مالکیت آثار خلاقانه او با آن مواجه بود. متأسفانه، این عناصر حیاتی نادیده گرفته شدند یا به طور کامل حذف شدند و شکاف قابل توجهی در درک زندگی مرد باقی گذاشتند.

یکی از بهترین ویژگی های استن لی طبیعت مهربان و بخشنده او بود که اغلب او را مجبور می کرد واقعیت های خشن دنیای تجارت را نادیده بگیرد. این ویژگی، در عین حال که دوست‌داشتنی بود، متأسفانه او را در برابر دستکاری افرادی که به خاطر حرص و آز و منفعت شخصی هدایت می‌شوند، آسیب‌پذیر کرد. این فیلم یک فرصت حیاتی را برای بررسی این جنبه از شخصیت او از دست داد، که می توانست قدردانی عمیق تری از شخصیت او فراهم کند.

کمک های استن لی به دنیای کتاب های مصور و ابرقهرمانان انقلابی در صنعت سرگرمی ایجاد کرد، با این حال مبارزات شخصی او با افراد فریبنده به همان اندازه قانع کننده بود. با غفلت از به تصویر کشیدن این چالش ها، فیلم نتوانست درک واقعی از مرد پشت سر مارول را به مخاطب بدهد.

علیرغم کاستی‌های فیلم، موفق شد برخی از جنبه‌های مثبت زندگی استن لی را لمس کند، اما تمام چیزی که بود همین بود.

استن لی پتانسیل این را داشت که داستانی متقاعد کننده و روشنگر باشد، اما با تمرکز بر روایتی محدود و مدیریت شده، کوتاهی کرد. این فیلم عدالت را در مورد مرد پیچیده و چندوجهی ای که استن لی بود رعایت نکرد و فرصت را از دست داد تا چالش های پیش روی او و تأثیری که او بر دنیای داستان گویی و تخیل داشت روشن کند. در حالی که ممکن است برای برخی مقدمه ای بر میراث استن لی باشد، اما در نهایت برای کسانی که به دنبال تصویری جامع تر و صادقانه تر از مردی بودند که سزاوار شناسایی بهتری برای مشارکت هایش بودند، چیزهای زیادی باقی می ماند.

یک پوشش براق بدون ماده داخل. می‌دانید وقتی پدربزرگتان داستان‌هایی می‌گوید که هر چه بزرگ‌تر می‌شود، داستان‌ها دوباره تکرار می‌شوند و او بیشتر و بیشتر شبیه یک قهرمان به نظر می‌رسد؟ استن لی از دهه 70 این کار را انجام داده است. لی می‌گوید، چیزهایی که تصادفاً اتفاق افتاده یا دیتکو یا کربی به ذهنش رسیده‌اند، پس از الهام گرفتن یا بررسی به سراغ او آمده‌اند. مطمئنا، استن هرکسی که او را دیده باشد که در یک کانکس صحبت می‌کند، می‌داند که او تماماً هوای داغ و خودهگیوگرافی بود. لی در دهه 70 فروشنده شد و صادقانه بگویم که مجبور شد تا در این حرفه بماند. و با فروشندگی بی‌رحمانه‌اش بود که کتاب‌های مصور به همان اندازه که روی من و شما تأثیر گذاشتند. آیا او کربی و دیتکو را خراب کرد؟ به یقین روی توماس کسی است که هوشمندانه‌ترین چیز را در این سند می‌گوید: کربی، دیتکو و لی تنها به این دلیل که با هم کار می‌کردند توانستند کاری را که انجام دادند انجام دهند. اما در بیشتر موارد، تفاوت های ظریف در این قطعه پف دار به سبک صبح یکشنبه CBS وجود ندارد. داستان لی و مارول باید در کنار داستان تجاری سازی/تصرف شرکت ها و ارزان شدن ارزش قهرمانان کتاب های مصور بیان شود. این رویداد متقاطع است که من می خواهم ببینم.