مستند The Deepest Breath (2023)

من این را با احساس ترس، ترس و احساس فریبنده ای که شما از فیلمبرداری زیر آب دریافت می کنید تماشا کردم.

با این حال.

تاکید پیام نهایی را از دست داد.

مطمئناً یک اقدام واقعی محدود و جسورانه، اما تأکید بر اینکه آلسیا چقدر خطرناک است برای خودش و خدمه ایمنی اش کاملاً کمرنگ شد.

به عنوان یک قهرمان به تصویر کشیده شده است.

کاری که او انجام داد خودخواهانه بود، من هیچ عنصری از شفقت یا امنیت دیگران را احساس نکردم.

این احساس را داشتم که او صرفاً به کارهای خودش سپرد و نه بیشتر.

او آشکارا احساسات بسیار شدیدی داشت که اعمال او را مختل می کرد، احساس می کرد که او هیچ تلاشی برای کمک به او انجام نمی داد و فقط روی دستاوردهای خود تمرکز می کرد.

چنین از دست دادن غم انگیز.

سلب مسئولیت: تا همین اواخر، من یک غواص آزاد بسیار فعال، یک غواص ایمنی و مربی بودم. من با فاجعه ای که در دهاب رخ داد آشنا هستم.

فراموش کردم چرا واقعاً از آلسیا زچینی بدم می آید. در واقع من نمی توانم او را تحمل کنم. تمام بدن من با آلارم های اصلی به صدا در می آید که فقط می توانم آن را به عنوان شهود تعبیر کنم: “این زن خبر بدی است!”

این مستند به من یادآوری کرد که چرا. او یک دلقک سرسخت است که به عنوان یک غواص آزاد چنان بی پروا بود که مطمئناً کسی را می کشد. این اتفاقاً دوست/مربی/دوست پسر خوب او استیون کینان بود. و اکنون او مستندی از گناه مرد فقیر ساخته است که می‌خواهد به مردی که با فداکردن زندگی او را نجات داد، ادای احترام کند، اما همچنان به نحوی تمرکزش را بیشتر بر روی او و سفر غواصی آزادش انجام می‌دهد.

اولین صحنه این است که آلسیا درست قبل از بیرون آمدن از یک شیرجه عمیق خاموش می شود. به عنوان یک همکار غواص آزاد، از این تصمیم کارگردانی عمیقاً متحیر و آزرده شدم، زیرا مانند یک مستند در مورد فراری است که با یک تصادف بزرگ اتومبیل آغاز می شود.

خاموشی در مسابقات غواصی آزاد آنقدرها هم که این مستند شما را باور می کند امری رایج نیست. خاموشی چیزی است که باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد! غواصان آزاد مسئولیت پذیر، توانا و سربلند می دانند که حد آنها کجاست و از قبل آماده می شوند تا خود و غواصان ایمنی خود را در معرض خطر غیرضروری قرار ندهند. Alessia Zecchini یکی از آن غواصان آزاد نیست. بنابراین اگر مستند می خواست خطرات احتمالی غواصی آزاد رقابتی را به تصویر بکشد، آلسیا زچینی یکی از آخرین (اگر نه آخرین) غواص آزاد است که صحبت می کند.

مسابقه آبی عمودی که در آن آلسیا 3 خاموشی یکی پس از دیگری داشت، یکی از غیرمسئولانه ترین کارهایی بود که من تا به حال دیده بودم که یک غواص آزاد در یک مسابقه انجام دهد. خود را در معرض خطر قرار دادن یک چیز است، اما خودخواه بودن برای قرار دادن اهداف کوچک خود بر ایمنی خدمه ایمنی شرم آور است. و یک تصمیم بی پروا و واقعا خطرناک که با بدترین سلیقه انجام شد.

فکر نمی‌کنم آلسیا مسئولیت مرگ استفن را احساس کند. فکر نمی‌کردم بعد از تصادف این کار را کرده باشد و – بعد از دیدن این مستند – هنوز فکر نمی‌کنم این کار را انجام دهد. اما من فکر می کنم او باید.

«عمیق‌ترین نفس» مستندی ناهمگون درباره غواصی آزاد رقابتی à la Alessia Zecchini است که تلاش می‌کند این واقعیت را سفید کند که رویکرد آلسیا به زندگی این بود/شاید هنوز هم این است که خودش و جاه‌طلبی‌هایش را در اولویت قرار دهد و دیگران را نادیده بگیرد. من واقعاً متاسفم اگر اشتباه قضاوت کردم و قدم برداشتم، اما بسیاری از بخش‌های «عمیق‌ترین نفس» را به عنوان یک نمایش نفرت‌انگیز و خودپسندانه یافتم.

4 ستاره، زیرا مستند می خواهد به سمت راست حرکت کند، گاهی اوقات با صراحت شگفت انگیز. اما خیلی کوتاه است.